Van niet weten hoe het ooit nog goed moest komen en de angst om mezelf nog verder te verliezen tot het vinden van de kracht voor de ‘geboorte’ van mijn eigen onderneming. Waarmee ik nu anderen mag coachen die geen roze wolk ervaren tijdens en/of na de zwangerschap.
En nee, dat ging niet over één nacht ijs en zeker niet vanzelf. Het was hard werken aan én met mijzelf. Een proces van vallen en weer opstaan. Iets wat overigens zo kenmerkend is voor ‘herstel’ maar ook voor het leven. Uiteindelijk viel ik steeds minder diep en stond ik steeds sneller weer op. Dankbaar voor wat dit proces mij heeft geleerd en gebracht én ook nu nog steeds brengt. Ik ben krachtiger geworden, sta meer in verbinding met mijzelf, ben mij nog bewuster van mijzelf én kan steeds meer genieten van onze kleine meid.
Graag deel ik de 10 dingen die het meest hebben bijgedragen aan mijn herstel:
- De (h)erkenning én acceptatie van dat wat ik voelde, ervaarde en dacht.
- Het doorvoelen van alle pijn en emoties die omhoog kwamen tijdens dit proces zodat ze niet langer (onbewust) opgeslagen bleven in mijn lichaam.
- Het aankijken van de triggers die ik tegen kwam om steeds meer in verbinding te komen met mijzelf. De dingen waar ik tegen aan liep te zien als kans om te blijven groeien.
- Het versterken van mijn centrale zenuwstelsel (nervus vagus) door o.a. koude training (ijsbad/koude douche), yoga, ademhalingsoefeningen én meditatie, heel veel wandelen én in de natuur te zijn, journaling, rust te nemen wanneer nodig, creatief bezig zijn, fotograferen, tennissen, zoveel mogelijk gezond en bewust te eten, het gebruik van een verzwaringsdeken bij overprikkeling, omgaan met mensen waarbij ik me veilig en gesteund voel et cetera.
- Schrijven, schrijven en nog eens schrijven: Schrijven over mijn proces én om alles wat ik dacht en voelde toe te vertrouwen aan het papier.
- De laagdrempelige gesprekken met mensen die soortgelijke ontwrichtende situaties hadden meegemaakt.
- Het opzoeken van de mensen bij wie ik me gesteund en veilig voelde: de mensen die zonder oordeel naar mijn verhaal konden luisteren, me konden erkennen in mijn pijn, die mijn pijn zelf ook konden verdragen, me vragen konden stellen om zelf tot een antwoord te komen, in me bleven geloven ook toen ik het zelf allemaal niet meer zag goedkomen, me steunden om mijn eigen intuïtie te volgen en me zagen voor wie ik werkelijk was.
- Het inzetten van mijn hoog sensitiviteit als kracht en het (weer) vertrouwen op mijn intuïtie. Door aandacht te hebben voor mijn hoog sensitiviteit én de bewustwording dat ik niet alleen hoog sensitief ben maar een hoog sensitieve sensatiezoeker (HSP-HSS). Dat onderprikkeling voor mij daardoor net zo funest is als overprikkeling. En hoeveel invloed dit heeft op o.a. het moeder worden en zijn.
- Het delen van mijn verhaal, gevoelens en gedachten. Open zijn dat vreugde en verdriet naast elkaar kunnen bestaan. Dat het moederschap niet alleen maar rozengeur en maneschijn is. En steeds beter te weten bij wie ik dit wel en niet kon delen.
- Het volgen van mijn hart en het creëren van perspectief: het inzetten van mijn eigen herstel als kracht en mijn eigen onderneming te starten.
Ik geloof er in dat wanneer er eerder aandacht is om jou weer in verbinding te brengen met jezelf, je minder ver verwijderd hoeft te raken van jezelf.